Pierwszy raz, jako wspólnota, uczestniczyliśmy w mszy świętej w niedzielę palmową. Było to piękne doświadczenie. Już sama ewangelia odczytana na tyle kościoła (ze względu na deszcze nie staliśmy na zewnątrz) i procesyjne przejście przez kościół, wprowadzały w wydarzenia Wielkiego Tygodnia. Śpiewając „Hosanna Synowi Dawida, Hosanna na wysokości!” kto tylko miał podnosił palmę wysoko, ku uwielbieniu i radości, która towarzyszyła ludziom witającym Chrystusa wjeżdżającego do Jerozolimy.
Zaledwie kilka minut później mogliśmy odczytać wspólnie pasję, wpatrując się w obrazy, które były wyświetlane podczas ewangelii. Jakie to było nowe doświadczenie, gdy dzieci wcieliły się w postać Piotra, Piłata, służącej, setnika i w kilka innych osób. Gdy całymi rodzinami odpowiadaliśmy narratorowi jako tłum apostołów, żołnierzy czy sanhedrynu.
Liturgia tego dnia jest niesamowita. Ukazująca naszą kruchą ufność, budowanie na emocjach (od „Hosanna” do „Ukrzyżuj”) i wyobrażenia o tym „jak to powinno być”. Jakże to aktualne i teraz.
Na zakończenie mszy świętej odbył się konkurs na najładniejszą palmę, a że ciężko było wybrać najładniejszą, wszyscy otrzymali nagrody.
Dziękujemy pomysłodawcom za inspiracje, wykonawcom, że dali się zaprosić do upiększenia liturgii i za każde zaangażowanie, w którym mogliśmy odkrywać, że to nasze wspólne miejsce posługi.
