W piątek, w Opolu, miała miejsce obrona pracy doktorskiej ks. Artura Sepioło. Odbyła się ona przed komisją, która jednomyślnie przyjęła obronę i zatwierdziła wniosek o wyróżnienie. Zatwierdzenie nastąpi 15.02 przed Radą Naukową UO. Wtedy oficjalnie zostanie przyznany stopień doktora naszemu duszpasterzowi.
Poniżej dostępne jest streszczenie pracy oraz dwie recenzje: ks. dr hab. Bogdana Biela, prof. UŚ oraz dr hab. Marka Fiałkowskiego OFMConv. Liczymy, że i całą będzie nam dane przeczytać, choć doszły nas słuchy, że ma 300 stron!
Formacja podstawowa w Szkołach Nowej Ewangelizacji w Polsce
jako synteza Deuterokatechumenatu Ruchu Światło–Życie
i Fundamentów życia chrześcijańskiego Szkoły Ewangelizacji św. Andrzeja
Streszczenie
Dynamicznie rozwijające się od 1993 r. polskie Szkoły Nowej Ewangelizacji dopracowały się bogatej oferty formacyjnej proponowanej uczestnikom na każdy dzień roku. Najbardziej dojrzałą formę przybrały materiały Wspólnoty Galilea (Stryszawa), Wspólnoty Przyjaciele Oblubieńca (Lublin) oraz Szkoły Nowej Ewangelizacji Jezusa Zmartwychwstałego (Gliwice). Ta właśnie, powstała na polskim gruncie formacja, stała się podstawą niniejszych naukowych poszukiwań. Przebadanie treści formacji deuterokatechumenalnej w Ruchu Światło–Życie, założonego przez ks. Franciszka Blachnickiego oraz treści Fundamentów życia chrześcijańskiego w Szkole Ewangelizacji św. Andrzeja, założonej przez José H. Prado Floresa i porównanie ich z formacją wypracowaną w polskich Szkołach Nowej Ewangelizacji, pozwoliło wyciągnąć wniosek o genetycznym i treściowym pokrewieństwie. Twórcy bowiem formacji polskiej SNE czują się spadkobiercami duchowości F. Blachnickiego, a w pełni korzystają z myśli J.H. Prado Floresa. W ten sposób dynamizm i kreatywność szkół ewangelizacji, wrażająca się w krótkich kilkudniowych kursach biblijnych, połączona została ze stałością i systematycznością codziennej, regularnej pracy nad kształtowaniem chrześcijańskiej duchowości. Można wskazać na pięć jej głównych idei formacyjnych w Szkole: oparcie się na Piśmie świętym, niezbędność małej grupy formacyjnej, przeżywanie Eucharystii, osobiste wybory, zachowanie równowagi w całym procesie formacji. Są to założenia kompatybilne z tymi, które ks. Franciszek wskazał w katechumenacie wprowadzającym do życia słowem Bożym, do modlitwy, przyjmowania sakramentów, nieustannego nawrócenia, dawania świadectwa i do służby na rzecz wspólnoty. Odkrycie tej zbieżności powinno być znakiem dla współczesnego Kościoła, by ponownie zaczerpnąć z łaski, która została mu dana w osobie i dziele ks. Franciszka Blachnickiego, a wypracowana przez polską SNE formacja może stanowić atrakcyjną propozycję dla szkolnej katechezy i zdynamizowania duszpasterstwa parafialnego.
